92/2/9
12:55 ع
قرار بود فقط یک دیدار باشد...دلبری و دلدادگی بماند برای فردا و فرداها...
فقط یک سلام ...یک نگاه... یک حس... یک لحظه.... گفته بودند هوس ماندن نکنید باید زود برگردیم...
حرکت کردیم ....در دل شوق...در دیده عشق...در جان عطش... در کام تشنگی... در خون جوشش...
نمی دانم همه ی شریانهای حیاتی ام فقط وصل یک کوچه و یک خیابان بود.... سرم را پایین انداختم ...
طاقت دیدن بی مقدمه نبود... چشم در چشم، که باید می دوختم... وجان به تپش که باید می دادم...
شروع کردم ذکرها را گام به گام... بی وقفه... نفس به نفس...قدم به قدم...
دلم آرام نمی گرفت...
گویا باید نگاهش آرامم میکرد... و مهربانی اش مبهوتم...
یک نفر صدا زد: رسیدیم
و دیگری گفت:اوست که اول بر ما سلام می دهد
من اکنون باید پاسخگوی چه می شدم؟!!
سربلند کردم.... چشم در چشم... سبز در سبز... عشق در عشق...
فقط اشکهایم می توانست راحت بنوازد...چشم که به خضرای نگاهش افتاد
لبهایم فقط سرود:روحی لک الفداء...جان من فدای تو...
حالا عاشقی ام شعله می کشید...جان در سینه می تپید... و من با دیگران بودم و نبودم...
نگاهم را دوخته بودم به سبزی گنبد خضرا و با همه ی وجود گرد حرم ،دورش می گشتم...
با رسول مهربانی حرف که نه.... دل می سرودم.... و نگاهم دیگر جایی را نمی دید....
حضور دیگران اهمیتی نداشت... اصلا پای عشق که در میان می آید و جمال معشوق که رخ می نماید دیگران به چه کارم می آید...
بگذار ببینند دلدادگی ام را.... بگذار ببینم سوختنم را...بگذار غریبه و آشنا به عشقم مبهوت شود...
بگذار آب شوم ودر قاب عکس نگاهش شکل بگیرم... بگذار شعله بکشم... پرواز کنم درمان کنم این سوز جگر سوخته را...
بگذار دل بگیرم... تب کنم... سجده کنم... خاکبوسش شوم...
معشوقم... محبوبم مستم کرده بود
مست حریم قشنگ مهربانی اش..
بوی خدا می آمد از حرم رسول خدا...
و پرنده جانم قرار نداشت که گرد حریمش پروازی عاشقانه می چسبید
تنها این را بگویم :15 دقیقه فرصت ...دور حریمش سکوت کردم اشک ریختم ...سجده کردم ...بوییدم... بوسیدم ...دورش گشتم
این اولین قرار دیدار بود...فرصتهای دلبری و دلدادگی بماند برای فردا و فرداها...
گو اینکه در اولین نگاه ...دلبری و دلدادگی یکجا ،جان گرفت
آن که بر میگشت "من" نبود...عشق بود... که دریچه به دریچه جان می داد تا دوباره ی بازگشت....:(
قافیه نوشت:شب اول سفر...حرم رسول الله... 11 شب...فرصت:15 دقیقه
پیام رسان