91/8/17
8:41 ص
استاد میفرمودن عبادت زاییده عقیده است...
ما انقدر میتونیم در عبادات حضور داشته باشیم و از فیض و رحمت عبادت بهره مند بشیم که در عقیده محکم باشیم...
یعنی شناخت محکم باشه...یعنی انسان در معرفت به یقین رسیده باشه...
اگر در معرفت به یقین رسیده باشیم یا به سمت یقین حرکت کنیم
هرچه قدر در این راه پیشرفت کنیم عبادتمون رنگ و روی بهتر میگیره...جون پیدا میکنه و برامون شیرین میشه....
برای مثال سوره حمد رو ببینین...در این سوره اول خداوند عقیده درست میکنه...
از همون باء بسم الله عقیده سازیه... عالم همه جلوه جمال و جلال خداوند هستند نام و نشان خدا هستند
هیچ چیزنیست که نام و نشان خدا نداشته باشه... هرگیاهی که از زمین روید/وحده لاشریک له گوید....
یعنی همه ی اینها اسم خدا هستند... انگار هرگلی یه پرچمی برای طرفداری از خدا و عقیده و دین برافراشته
و همه اینها تظاهرات است به نفع خدا ... و به ضرر کفر و الحاد وشرک و نفاق...
همه عالم شعار است چون همه عالم اسم خداست هرچیزی که خدا آفریده شعار توحید سر میده....
بسم الله الرحمن الرحیم...برخلاف ما که خدا رو با ترس و وحشت به دیگران معرفی میکنیم
خدا خود رو این طور معرفی میکنه... من رحمن هستم ...رحیمم
یعنی ای کسی که کافری تو بی معرفتی میکنی که کافری میکنی
ولی تو هم مشمول رحمت خدا میتونی باشی...خدا خدایی میکنه...
وقتی عقیده رو اینطور نشون میده اونوقت انسان میگه این هم رفتارمن:ایاک نعبد و ایاک نستعین...
پس بخش اول سوره به ما عقیده میده در بخش دوم ما به عبادت برمیخیزیم...
"استاد حجة الاسلام والمسلمین عبد الکریم عابدینی"
.
.
قافیه نوشت:شرمنده که مطلب شیرین و طولانی بود و من نتونستم به خوبی ارائه کنم...
پیام رسان